Jak to z tym Mierzynem było?

Dzięki przeprowadzonym w roku 2010 w Mierzynie wykopaliskom archeologicznym wiemy, że pierwsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Mierzyna pochodzą z młodszej epoki kamienia, a więc sprzed blisko 7.000 lat. Początki znanego nam obecnie Mierzyna datuje się jednak na czasy zdecydowanie późniejsze - XI i XII wiek n.e. Pierwszą wzmiankę pisaną o istnieniu wsi o nazwie Möringen, znaleźć można w dokumencie z 1261 roku mówiącym o Ulrichu z Möringen - rycerzu na dworze księcia Barnima I. W tamtych czasach wieś była lennem biskupa kamieńskiego, a jej mieszkańcami byli głównie Sasi i Frankowie, którzy przybyli na te ziemie celem kolonizacji.



W roku 1305 biskup kamieński przekazał młyn w Mierzynie w lenno burmistrzowi Szczecina – Johanesowi Brackel. Jeszcze w XIV wieku wielokrotnie zmieniali się lennicy wsi, która przechodziła kolejno w ręce panów ziemskich von Wussow, Schadebacke, von Reberg. W 1397 roku Mierzyn został sprzedany zakonowi kartuzów („Łaski Pańskiej”) na Grabowie. 34 lata później ziemie te przeszły na własność biskupa Siegfrieda, aby po sekularyzacji w pierwszej połowie XVI wieku, stać się domeną książęcą.

Co ciekawe, w trakcie wojny 30-letniej (lata 1618 – 1648) cała osada została spalona, a jej ludność wymarła w wyniku zarazy. Wieś dość szybko jednak została odbudowana, aby przez kolejne lata ponownie stawać się miejscem wielu bitew. Nie wszyscy zdają sobie także sprawę z faktu, że w dniu 29 października 1806 roku, to właśnie w Mierzynie, w domu pastora został podpisany akt kapitulacji Szczecina kończący zmagania wojsk cesarza Napoleona Bonaparte z garnizonem pruskim stacjonującym w Szczecinie.

Warto wiedzieć, że właśnie we wspomnianym okresie, Mierzyn był jedną z większych wsi w okolicy Szczecina. Na początku XIX wieku we wsi znajdowało się bowiem 15 zagród chłopskich z dwoma zagrodnikami, szesnastoma chałupnikami i dwoma chałupnikami kościelnymi. We wsi znajdowała się również karczma, młyn oraz kościół parafialny z zagrodą plebańską złożoną z pastorówki, domu wdów, 3 stajni i stodoły.

Szybko rozwijająca się wieś już w roku 1862 liczyła łącznie 724 mieszkańców! Mierzyn składał się wtedy z 55 domów mieszkalnych oraz 93 budynków gospodarczych. W miejscowości działał wtedy wiatrak, a młodzież uczyła się w dwuklasowej szkole. Wybudowano także dom dla najuboższych mieszkańców. Co ciekawe wieś zamieszkiwało w tym czasie wielu rzemieślników, którzy zatrudnienie znajdowali głównie w Szczecinie.

Z tego okresu do dziś zachował się układ ruralistyczny wsi, który odzwierciedlał wtedy obecność we wsi różnych kategorii ludności chłopskiej. Do 1919 roku wieś należała do Królestwa Prus a od tego roku znajdowała się w granicach powiatu Randow należącego do Rzeszy Niemieckiej. Powiat Randow został zlikwidowany w 1939 roku, kiedy utworzono tzw. "Wielki Szczecin", a samą wieś bezpośrednio włączono w obszar miasta. Po wojnie nazwę zmieniono na Mierzęcino, a z czasem na Mierzyn.

Historia obecnie nam znanego Mierzyna sięga blisko tysiąca lat, w czasie których wieś wielokrotnie zmieniała właścicieli, a także była polem wielu znacznych bitew. Duża liczba starych mieszkańców Mierzyna, nie mówiąc już o tych nowych, nawet nie przypuszcza jak bogata i przy tym ciekawa jest historia miejsca, w którym przyszło im zamieszkać.


Przeczytaj komentarze sąsiadów do tej wiadomości